Ay, çok eski zamanlarda hiç bilinmiyorken ya da zaman içinde keşfedilmeye başladığından büyük bir gizeme sahipken, gelişen teknoloji ile birlikte insanların iniş yaparak üzerinde yürüyebildikleri bir yer haline gelmiştir. Yer çekiminden çıkarak uzaya çıkabilmiş olan ve Ay'ın yakınlarından geçen ilk yapay nesnenin Luna 1 uydusu olduğu bilinmektedir. Ay'ın yüzeyine çarpan ilk insan yapısı nesne ise Luna 2 uydusu olmuştur. Normal şartlar altında görüntülenemeyen Ay'ın diğer yüzünün ilk fotoğrafları ise Luna 3 uydusu tarafından çekilmiştir.
Dünyanın yörüngesinde eş zamanlı olarak hareket etmekte olan Ay'ın yüzü daima dünyaya dönük olur. Oluşumu sırasında Ay'ın dönüşünün yavaşladığı bilinmektedir. Meydana gelen gelgit deformasyonlarının ise dünyanın kütlesi nedeniyle gerçekleştiği kabul edilmektedir. Oluşan gelgit deformasyonlarına bağlı olarak sürtünme etkileri görülmüş ve bunların sonucunda Ay bugünkü konumuna sabitlenmiştir.
Çıplak gözle görülebilen Ay, yüzeyinde bazı Ay düzlükleri bulunur ve bunlara Ay denizi adı verilmiştir. Bunun nedeni antik dönemdeki gök bilimcilerinin bu düzlüklerin su ile dolu olduğunu düşünmüş olmalarıdır. Ay'ın yüzeyinde görüntülenen açık renkli bölgeler ise Ay dağlarıdır. Ay denizlerinden daha yüksekte olan Ay'ın görünebilen tarafında içleri bazalt dolu olan kraterler yer alır. Bu kraterlerin çevresinde ise birçok dağ bulunmaktadır.
Ay'ın yüzeyinde gök cisimlerinin çarpması sonucunda çeşitli kraterler meydana gelmiştir. Yaklaşık olarak yarım milyon kraterin çapı 1 kilometreden daha fazladır. Ayın yüzeyine kuyruklu yıldızların ve göktaşlarının çarpması sonucunda kraterler oluşmuştur. Sürekli olarak Ay'ın yüzeyine çarpmakta olan bu göktaşları ve kuyruklu yıldızlar sebebi ile az miktarlarda suyun Ay'ın yüzeyine eklendiği bilinmektedir.
Tıpkı Dünya gibi Ay da kendiliğinden ışık vermez. Güneş'ten aldığı ışığı yansıtmakla görevlidir. Bu nedenle Ay'ın Dünya ve Güneş'e göre konumuna göre belirli bir kısmı aydınlık olur, diğer yüzeyi ise karanlık olarak görüntülenir. Yarım ay, dolunay, hilal gibi biçimler Ay'ın evreleri ya da safhaları olarak adlandırılmaktadır.
Yıldızlar ile etraflarına saçmakta oldukları ışık onlar tarafından üretilir. Bu süreç sırasında gezegenler ve onlardan daha küçük olan gök cisimleri yıldızlardan kendilerine ulaşabilen ışığı yansıtmaktadırlar. Dünya'ya gökyüzünden ulaşabilen ışığın ana kaynağı ise Güneş'tir. Güneş sistemi dışındaki yıldızlardan Dünya'ya ulaşabilen ışıklar ise çok daha zayıf olur.
Yıldızlardan gelen ışık miktarı Dünya'ya ulaşabilen toplam ışık miktarında küçük de olsa bir değişikliğe neden olmaktadır. Aradaki fark ise çıplak gözle anlaşılamayacak kadar küçük olur, bu yüzden yıldızlar sadece gece karanlığında görüntülenebilir. Güneş sistemi dışında yer alan gezegenler ile gök cisimleri ise hem gündüz hem de gece vakitlerinde görülemez. Ancak deneysel ve kuramsal bazı yöntemlerle bu cisimleri görüntüleyebilmek mümkün olmuştur.
Ay'ın Dünya'ya yansıttığı ışığın miktarı yıldızlardan gelen ışık miktarından yüz bin kat daha fazla olur. Bu yüzden de her zaman olmamakla birlikte Ay, bazı belli konumlardayken gündüz vakti de görülebilmektedir. Güneş ile Ay dışında belli konumlarda olmak şartı ile gündüz vakti de görülebilecek kadar parlak olan tek bir gök cismi bulunmaktadır. Çıplak gözle gündüz zamanı da görülebilen tek gök cismi Venüs gezegenidir.
markasıdır.
Haber Gönder
