Birçok gizemi barındıran uzayda en merak edilen konulardan biri de kara delik adı verilen uzay zaman bölgeleridir. Kara delik bilimsel tanımı ile kütle çekiminin herhangi bir madde ya da elektromanyetik enerjinin kaçamayacağı kadar güçlü olduğu bir uzay zaman bölgesi şeklinde ifade edilmektedir. Einstein’ın görecelilik teorisine göre yeteri kadar yoğun bir kütle uzay zamanı büker ve bir kara delik oluşturabilir. Eğer kaçış yoksa kaçışın olmadığı sınır olay ufku olarak isimlendirilir.
Kara delikler ışığı yansıtmazlar. Bu yüzden de ideal bir kara cisim olarak davranırlar. Eğri uzay zamanda kuantum alan teorisi, olay ufukların kütlesi ile ters orantılı bir sıcaklığa sahip bir kara sicimle aynı spektruma sahip Hawking radyasyonu yaydığını öngörür. Bu sıcaklık yıldızsal kara delikler için milyarlarca kelvin olarak hesaplanmıştır. Bu yüzden de direkt olarak gözlemlenmesi imkansız olarak kabul edilir.
Işığın kaçamayacağı kadar güçlü olan kütle çekim alanlarına sahip nesneler ilk olarak 18. yüzyılda incelenmiştir. 1916 yılında bir kara deliği karakterize edebilecek olan ilk modern genel görecelilik çözümü bulunmuştur. 1958 yılında kara delik yorumu ilk kez içinde hiçbir şeyin kaçamadığı bir uzay bölgesi olarak yayınlanmıştır.
Yıldız kütlesindeki kara delikler, büyük yıldızlar yaşam döngülerinin sonunda çöktükleri zaman oluşurlar. Bir kara delik meydana geldikten sonra çevresinden kütle emer ve bu sayede büyür. Milyonlarca güneş kütlesindeki süper kütleli kara delikler diğer yıldızları da emer ve diğer kara deliklerle birleşir. Gaz bulutlarının direkt olarak çökmesi yolu ile de kara delikler oluşabilir. Süper kütleli kara deliklerin çoğunluğunun galaksinin ortasında yer aldığı konusunda bazı bilim insanları fikir birliği içindedir.
Kara delik adı verilen oluşum, kütle çekimsel tekillik olarak bilinen bir noktaya toplanmış bir kütleye sahiptir. Bu kütle, kara deliğin olay ufku ve söz konusu olan tekilliği merkez alan bir küreyi meydana getirir. Yıldızlar arası uzaklıklarda bir kara delik herhangi bir gök cismi üzerinde kendiyle aynı kütleye sahip bir gök cisminden daha fazla bir kütle çekim gücü uygulamaz.
Evrendeki en garip nesneler olarak da değerlendirilen kara deliklerin bir gezegen ya da bir yıldız gibi yüzeyleri olmaz. Güneş kütlesinde yer alan bir kara deliğin çağı 6 kilometre civarında olur. Ancak bu mümkün olmaz çünkü güneş bir kara deliğe dönüşemez. Bunun nedeni de yeteri kadar kütlesinin olmamasıdır.
Uzun süredir bilim insanları tarafından araştırılan ve gizemi çözülmeye çalışılan kara delikler astrofizik alanını yıllardır meşgul eden bir konudur. Bir süre önce yapılan açıklamalara göre bu gizem sonunda çözülmüştür.
Bilim insanları yaptıkları çalışmaların sonucunda evrende oluşması imkansız olarak bilinen belli bir kütle aralığındaki kara delikleri nasıl oluştuğunu yeni simülasyonlar ile çözmüştür.
Bazı teorisyenler kara deliklerin gerçekte solucan deliği de denen bir uzay zaman tünelinin parçası olduğunu ifade etmektedirler. Solucan delikleri evrenin çeşitli kısımlarını birbirine bağlayan uzay zaman tünelleri olarak açıklanır. Bu tünellerin bir ucunda her şeyi yutabilen kara delikler yer alır.
İki farklı kara delik türü bulunur ve ikisi arasındaki kütle farkı dışında merkezlerden olay ufkuna uzaklıkları da farklı olur. Buna radyal mesafe adı verilir. Bir kara deliğin olay ufku ise geri dönüşü olmayan bir yerdedir. Kara delikler de buradan geçen her şeyi yutabilir. Bilinen evrenin de bu şeklide yok olacağı söylemler arasındadır.
markasıdır.
Haber Gönder
